Vakantie: Nepal & India!

Hee daar,
Alweer twee weken en één dag geleden heb ik Thailand verlaten om mijn reis nog eens extra speciaal af te sluiten. 4 juli was het dan eindelijk zo ver: eerst vloog ik van Bangkok naar Delhi om Elizabeth op te halen en samen vlogen we verder naar Nepal om daar samen eens even goed vakantie te vieren! De eerste vlucht zat ik naast een gezellige meid die in plaats van 12 maanden toch maar 14 maanden weg van huis was gebleven. Ze had haar familie gezegd dat ze niet wist wanneer ze weer terug naar huis wilde gaan. Die dag vloog ze terug naar Londen en niemand van haar vrienden en familie wist dat ze terug zou komen, geweldige actie!

Al op het vliegveld van Delhi hadden Elizabeth en ik elkaar hele verhalen te vertellen net als in het vliegtuig waar we zelfs naast elkaar konden zitten. Jan, een koorlid van mem, had aangeboden dat we in een huis in Nepal konden verblijven. Daar zouden we worden ontvangen door Puspa, die ook reisleidster was. Zo gezegd zo gedaan, de eerste nachten sliepen we in Kathmandu bij Puspa en haar man en zoon. We werden erg gastvrij ontvangen, kregen een sjaaltje als welkom en werden naar het huis gebracht. Het enige wat ons zorgen baarde was de kamer zonder waaier, maar ook daar was snel een oplossing voor. Puspa heeft ons heel erg (te) goed verzorgd tijdens ons verblijf: we hebben heerlijk Nepalees gegeten en mooie dingen gezien! Naast Kathmandu zijn we ook nog 4 dagen naar Pokhara geweest, er eventjes tussenuit.

De rit naar Pokhara was ongeveer 6 uren rijden, maar halverwege zijn we gestopt om te raften over een prachtige rivier. In Bali had ik ook geraft, maar dat was peanuts vergeleken met dit! Onze instructeur vroeg al redelijk in het begin of we uit het bootjes wilden springen om lekker te zwemmen. Liz en ik vonden dat wat eng. Vooral het idee dat ik misschien niet meer in het bootje zou kunnen komen deed me besluiten dat ik er maar veilig in bleef zitten. Toch gebeurde mijn (toen nog) ergste nachtmerrie 10 minuten later. We kwamen vast te zitten in een vrij heftige stroming (oja, vergeten te vertellen: we hadden als groep met 2 Mexicanen en een Brit besloten om de heftigste vorm van raften te doen). Tijdens de stroming moesten we dus gewoon peddelen en ik had geen balans meer. Heel even later lag ik dus onder de boot maar had gelukkig het touw nog wel vast. Voordat ik het wist had de instructeur me in één ruk weer binnen boord getild, dus die angst kon ik van me afslaan. Even later gebeurde dit met de hele groep: het water was zo wild dat onze boot over de kop vloog. Iedereen lag dus in het water en we waren een beetje gepikeerd. Elizabeth deed niks anders dan mijn naam roepen met nog een halve liter water in haar slokdarm, maar ik had haar gelukkig al lang gezien. Nadat de boot weer om was gekeerd zaten we er binnen no time weer in allemaal. Raften in Nepal was een geweldige ervaring voor ons beide!

In Pokhara hebben we heerlijk gechillt in ons hotel. Het Waterfront hotel lag op een prachtige locatie met zowel uitzicht op de bergen, als de rijstvelden en de rivier. Hier zijn we lekker verkleurd, hebben we parachutes over ons heen zien vliegen die vanaf de bergen kwamen en hebben we lekker wijn gedronken, een massage gehad en ook nog een lange dag de toerist uit gehangen. Vooral de Tibetaanse stammen, het dorp met alleen maar monniken bezoeken en de waterval waren hoogtepunten in Pokhara.

De weg terug van Pokhara naar Kathmandu was toch wel een minder plezierig verhaal. We hebben veel angstige momenten gehad, vooral de bussen die bijna uit de bocht vlogen omdat ze veel te snel gingen, het inhalen net voor een grote bocht midden in de bergen, de zwarte wolken met uitlaatgassen van vrachtwagens, de oververhitte auto door de airconditioning en het feit dat Venice, onze chaffeur, duidelijk in de gaten had dat wij niet op ons gemak waren, maakte dat we heel erg blij waren dat we die avond weer in Kathmandu waren!

Wat absoluut niet vergeten mag worden is de lol met onze chauffeur, Venice. Op de laatste dag hebben we een rap voor hem gemaakt. Ik beatboxte en Elizabeth had een speciale tekst voor hem gemaakt ‘Venice is gonna cry at the airport, because he is going to miss his two girls’. Hij vond het geweldig, net als wij zelf (voor de mensen die ons niet zo goed kennen: we lachen beide graag om ons eigen grappen).

12 juli was het dan eindelijk tijd om naar India te gaan en Elizabeth en Jan Pieter hun leven te mogen mee maken! Later in de avond kwamen we aan en rond midden nacht waren we bij het huis in Karnal. Best raar, want je kunt eigenlijk nog niet helemaal zien waar je bent beland. Wel merkte ik meteen buiten bij aankomst al dat het klimaat hier weer heel anders is dan op Bali en in Thailand. Vooral de luchtvochtigheid is hier véél hoger en daardoor is het hier gewoon altijd enorm heet!

Tot nu toe is India een prachtig land en is het misschien goed dat ik in Thailand al armoede en viezigheid heb mogen zien, anders zou India een enorme schok zijn geweest. Hier is alles nog een stukje erger dan ik de afgelopen maanden heb mogen zien. De straten zijn viezer, het verschil tussen arm en rijk is heel erg goed te zien en ligt soms gewoon naast elkaar. Ook ben je hier als ‘wit velletje’ en attractie op zich en vinden ze je heel erg interessant. Al de hele week loop ik dus met sjaals om mijn schouder en bedekte knieën, want dat zijn ze hier helemaal niet gewend!

De eerste dag ben ik met Jan Pieter mee geweest naar de boerderij. Hiervoor zijn Elizabeth en Jan Pieter helemaal naar India gegaan dus ik was heel erg nieuwsgierig. De eerste stal staat al en die was al vanaf de snelweg te zien! Wat een enorm bouwwerk van 281 meter lang! Erg bijzonder was hoe we werden begroet bij aankomst op de boerderij (rechter hand op de borst en dan zeggen ze naam van het bedrijf). Tijdens mijn bezoek kwam ik er al snel achter dan Jan Pieter daar héél erg veel in handen heeft: de bouw zelf, het welzijn en inkopen van de koeien, het melken, het voer(en), het personeel sturen en nog heel erg veel meer waar ik niet eens besef van heb. Hij wordt dan ook op handen gedragen en dat snap ik maar al te goed! We zijn het terrein bij langs gelopen en al snel vertelde Jan Pieter dat dit nog maar het begin was. Het terrein wordt nog zoveel groter, maar daar is wel veel geduld voor nodig in deze cultuur! Ondertussen wordt er zo goed mogelijk voor de koeien gezorgd die er nu al rond lopen en daar heb ik erg veel respect voor!

Voor de rest van deze eerste week heeft Elizabeth me van alles laten zien. Zo zijn we een dag naar de supermarkt geweest waar Elizabeth altijd de exclusievere boodschappen doet, zijn we naar een shopping mall geweest in de buurt daarvan en hebben we stof ingekocht voor een jasje voor Elizabeth. Ook hebben we een tempel bezocht en zijn we naar een plein gegaan waar je allemaal leuke souvenirs kunt kopen. Het hoogtepunt tot nu toe was toch wel het bezoek aan Agra, waar de Taj Mahal staat: één van de zeven wereldwonderen. Een prachtig gebouw dat helemaal symmetrisch is: precies zijn mijn ding!! Omdat aan de linkerkant van de Taj Mahal een moskee is gebouwd moest aan de recht kant ook een gebouw, wat ze maar een ‘guest house’ noemen, maar waar helemaal geen mensen slapen, haha! Het mooie aan de Taj Mahal is toch ook wel het verhaal dat een koning dit speciaal heeft gebouwd voor zijn meest dierbare vrouw. Hij zelf was dus helemaal gek van symmetrie, maar toch heeft hij zijn overleden vrouw in het midden van de Taj Mahal geplaatst en ligt hij er zelf links van: een prachtig gebaar van liefde dus! In Agra hadden we een lekker luxe hotel geboekt waar we heerlijk hebben gegeten en veel lol hebben gehad (dat hebben we overigens als 20 dagen, wordt een beetje vermoeiend zo langzamerhand ;p). De volgende dag hebben we het Agra Fort bezocht, ook weer een prachtig bouwwerk waar heel erg veel tijd in heeft gezeten! Het idee dat werkelijk elk klein detail met de hand is gemaakt is bijna vermoeiend maar prachtig om te zien. Al vele dingen aan het Agra Fort zijn beschadigd maar dat maakte het wel speciaal. Nog 3 dagen te gaan en dan ga ik weer op naar Bangkok! Morgen gaan we lunchen in Leela, een enorm luxe hotel op naar Delhi, met een vriend van Jan Pieter en Elizabeth en dan is maandag alweer mijn laatste echte dag hier. Ik wil Elizabeth en Jan Pieter via deze weg al ontzettend bedanken voor de geweldige tijd en gastvrijheid. De koelkast was tot de kop aan toe gevuld, zelfs Nederlandse (heeeeerlijke) kaas kon ik hier eten wanneer ik maar wou en ik heb India mogen zien zoals het is en er altijd aan toe gaat. Erg bijzonder om te gast te zijn bij familie die hier ‘gewoon woont’ en een geweldige kans voor mij zo na mijn studie om jullie op te komen zoeken!

Dinsdag ochtend vertrek ik alweer vroeg naar Bangkok om daar mijn laatste avond te vieren. Ik slaap die avond in het Lebua hotel, waar The Hangover 2 is opgenomen: een van de hoogste gebouwen in Bangkok. Sowieso komen Jory en Janneke me opzoeken en gaan we genieten van onze laatste avond met een prachtig uitzicht over de stad. Daarna is het tijd om de volgende dag weer naar Nederland te gaan: een beetje dubbel na zo een geweldige tijd in het buitenland, maar toch heb ik ook weer enorm veel zin om iedereen te zien en te kijken hoe het er in Nederland toe gaat.

Nederland, maak jullie maar klaar! 23 juli ben ik weer op Nederlandse bodem en kom ik jullie weer lastig vallen dus geniet er nog maar even van!

Liefs,

Tiny