Oost-Bali, Oud en Nieuw, Lombok...Ubud

Jeetje, 18 maart was mijn laatste bericht op waarbenjij.nu, echt lang geleden! In die tijd alweer heel wat beleefd!

Tot 28 maart ben ik best wel veel (relatief :p) bezig geweest met school. Het derde decision document moest worden ingeleverd, het script voor het evenement. Verder moesten er groepjes gevormd worden voor volgend moduul in Thailand en is mijn visum voor Bali verlengd en voor Thailand inmiddels ook al ontvangen.

Zaterdag 29 zijn we met de groep meiden op de scooter naar het Oosten gegaan. Dat was werkelijk een ge-wel-dige rit! Eigenlijk heb ik nog nooit zoveel mooie natuur gezien! Eerst reden we naar Padang Bai, waar ook de boot naar Lombok en de Gili eilanden gaan. Deze rit hadden we al eens vaker gereden in de auto. Maar wat er na Padang Bai voorbij kwam was mooier dan ooit tevoren. We reden door de bergen met uitzicht op de zee, stranden, heuvels en palmbomen. Zo nu en dan passeerden we een dorpje waar alles gaat zoals het gaat: dieren lopen los, varkens worden gefokt, brandstof kopen aan de weg en mensen die je nakijken (niet geheel onlogisch met 6 blanke meiden). Allereerst hebben we het waterpaleis bezocht. Werkelijk een sprookje, zoveel mooie bloemen en planten. De trappen beklimmen was het ook zeker waard want het uitzicht vanaf boven was geweldig! Het plan was om ook nog naar een tempel bovenop een berg te gaan. Eenmaal daar zei een local dat we ook met de scooter een heel stuk omhoog konden gaan, dan hoefden we niet zoveel treden op. Hadden we dit maar niet gedaan, want het werd alsmaar stijler en op een gegeven moment hield een scooter het niet meer vol. Hierdoor moesten we allemaal stoppen omdat we elkaar niet zo snel in konden halen. Probleem was dus dat het zó stijl was dat je de scooter voor geen mogelijkheid vooruit kreeg, maar ook niet kon draaien omdat dat veel te zwaar was. Gelukkig was er (wéér) een local die voor ons de scooters naar een vlak gedeelte heeft gereden. We hebben maar besloten deze tempel te skippen aangezien we het best wel eng vonden. We hebben onze rit vervolgd naar Amed, onderweg ergens gegeten met een heerlijk zwembad (met mooi uitzicht erbij) en een hotel gezocht. Dit was ook een belevenis: we liepen een hotel in, waar een Indonesische vrouw met Nederlandse man de eigenaar van bleken te zijn. Zelf hadden ze geen plaats meer voor die nacht, maar ze hebben ons op werkelijk elke manier proberen te helpen. Op een gegeven moment werden we er wel een beetje kriebelig van, omdat het ons allemaal niet aansprak en we liever zelf verder keken. Het vrouwtje is dan ook bij me achterop gesprongen en we hebben haar weer afgezet bij haar hotel. Niet veel later hadden we ons onderkomen voor die nacht gevonden: leuke twee persoons huisjes, een zwembad naast het restaurant en vlak voor de zee! We hebben aan de overkant van het hotel gegeten en zijn vervolgens als roosjes in slaap gevallen.

De volgende dag stonden we vroeg op voor het ontbijt zodat we nog eventjes konden snorkelen. We moesten namelijk alweer vroeg gaan, om op tijd te zijn voor Ogoh Ogoh, te vergelijken met oudjaarsavond in Nederland (wordt vervolgd). De weg naar huis was ook weer prachtig. Dit keer gingen we vooral door de bergen en gingen dus niet bij de kust langs. Een stuk sneller en praktischer, onderweg hebben we lekker gegeten en op de snelweg kon het gaspedaal lekker z’n werk doen.

We waren dus uitgenodigd om Ogoh Ogoh bij te wonen door de familie van de Made in Bali Warung (de vader van de familie heet Made), waar we altijd eten. Super lief! Op deze avond worden er shows gegeven door verschillende buurten: er wordt gedanst, gezongen en een gigantische creatie (meestal een ‘kwaadaardige’ pop) getoond aan een jury. Na deze optredens gaan ze met de pop de straten bijlangs. Het leuke was dat wij waren uitgenodigd om deze pop te dragen (althans, de mannen. De vrouwen mochten zingen). De avond was super leuk en we werden super goed verzorgd. De familie had zelfs rijst voor ons en water zoveel we maar wilden. Zelfs sigaretten werden aangeboden! De volgende dag was het verboden om op straat te komen, het was Nyepi Day (stilte dag). Door geen stroom te gebruiken, geen lawaai te maken en je niet te vertonen op straat worden de slechte goden verdreven van Bali, zo geloven zij. Zelfs vliegen boven of naar Bali mag niet!

Een ander hoogtepunt was mijn trip naar Lombok met Jory, Niclas en Juls. 1 april vertrokken we om daar 5 dagen te vertoeven (geen grapje :p). We gingen met de scooter naar Padang Bai om daar een ticket voor de boot te regelen en de scooter te parkeren. Eenmaal daar hadden we nog wat tijd over om te lunchen en gingen vervolgens lekker zonnebaden op de roof top. Als eerste zijn we naar Senggigi gegaan om scooters te huren voor de hele week, zodat we het eiland lekker op ons gemakje konden verkennen. De eerste dag zijn we naar Kuta gereden om daar Anna en Sjors te bezoeken (Anna doet ook Event Management) en samen met hun hebben we de dag afgesloten met een biertje in het zwembad en een lekkere pizza. De nacht was niet helemaal geweldig, in Kuta was niet veel slaapplaats meer over. We sliepen die avond in een hokje met versieringen in de muur zonder ramen (er is malaria op Lombok dus dat vond ik geen fijn idee). De (koude)douche was slechts een slang en hing praktisch boven de wc en mijn lenzen mocht ik in doen zonder spiegel. Nederland, wat heb je alles toch goed geregeld! Het enige voordeel was dat de overnachting maar 3 euro kostte mét ontbijt.

De volgende dag hebben Anna en Sjors ons getipt met een paar hele mooie privé stranden. Hier komt praktisch niemand en het is alleen populair bij de surfers. Geweldige rotsen, een heerlijke (toch wel rustige) zee en mooie uitzichten! De scooterrit er naar toe was een uitdaging, veel kuilen en onverharde wegen… maar zeker de moeite waard!

De volgende nacht hebben we in Mataram geslapen, een ander stadje op Lombok. Hier sliepen we in een veel beter hotel. We hebben lekker gegeten en zijn vervolgens op de wifi in het hotel begonnen aan het samenstellen van het programma voor de komende twee dagen.

Donderdag was het culturele dagje ingepland. Allereerst zijn we naar het Narmade Waterpalace geweest. Een hele mooie tuin en natuurlijk tijd om in het water te springen (dit kon je beter niet doen in het waterpaleis in Oost-Bali waar ik over vertelde, hier was er een speciaal bad om in te zwemmen). Niclas vertelde dat het water heel erg warm was (ik was later door het omkleden). Dit leek me heel erg logisch, het water was groen en de zon scheen er de hele dag op. Toen ik er insprong bleek het tegendeel waar te zijn. Ijskoud water, maar ik kon het wel waarderen aangezien ik het hier altijd heet heb! In het Narmada Waterpalace hebben we ons een behoorlijke tijd vertoefd. Vervolgens zijn we door gescooterd naar de Lingsar Tempel. Natuurlijk hebben we hier al de meest mooie tempels gezien, waardoor deze tempel ook wat tegenviel. Het was vooral heel klein en niet mooi onderhouden. Verder was het vooral tuin en kinderen die speelden.

Het plan was nog om naar de vulkaan te gaan maar het werd inmiddels al schemerig, dus we besloten dit te verplaatsen naar de volgende dag. We hebben een leuk hotel gevonden in Senggigi en zijn vervolgens de zee ingedoken en Jory, NIclas en ik hebben een massage genomen op het strand. ’s Avonds gingen we op zoek naar een leuk restaurantje (mijn eerste keer lasagne op Bali!!) waar het zo goed was bevallen dat we er de volgende dag weer naar toe zijn gegaan. De ober was notabene zo blij om ons weer te zien dat hij helemaal ging springen naar de bar.

De volgende dag was het dus tijd voor de trip naar het noorden: de vulkaan! Deze vulkaan beklimmen duurt ongeveer 3 dagen, maar er was ook een mooie waterval en meer dus dit leek ons wel de moeite waard. Juls rijdt iets langzamer scooter dan de rest, dus hadden we afgesproken dat we, als we links of rechts gingen, op haar zouden wachten en anders rechtdoor zijn gegaan. Na een tijdje hadden we het voorgevoel dat Juls ver weg was dus besloten een stukje terug te rijden. Ze was nergens te vinden en nadat we mensen hadden gevraagd bleek ze totaal ergens anders heen te zijn gegaan. We gingen er maar vanuit dat de mensen gelijk hadden en op advies van de locals zijn we naar een waterval gegaan die werd aangegeven op de bordjes. Ik bleef op de wacht staan en de mannen gingen het rot pad rijden naar de waterval. Eenmaal daar bleek Juls er toch te zijn dus Niclas haalde mij weer op om vervolgens naar de waterval te beklimmen. Het was helemaal niet toeristisch en er was niet echt een goed pad naar de waterval toe. Een paar keer bijna uitglijden en behoorlijk zweten verder waren we dan bij de waterval, waar Juls al een uur zat te genieten van het (heeeeele) mooie uitzicht! Op tip van de locals klommen we nog een klein stukje verder, waar nog een waterval was waar je goed kon zwemmen. Het was daar zo diep dat je zelfs van rotsen af kon springen maar dit durfde ik natuurlijk niet. Een fotoshoot later en veel geschreeuw tussen de rotsen (kicken) zijn we weer terug gelopen. De terugweg had de familie de mie met gebakken ei voor ons klaar (we hadden van te voren gevraagd ook we daar ook konden eten) en tijdens het eten hadden we veel bekijks: drie mannen gaven ons allemaal informatie over kruiden en de omgeving. Een selfie gemaakt met de selftimer en op naar Senggigi. Onderweg was er een hele optocht voor de verkiezingen gaande, waardoor we enorm vertraging hadden. Tot overmaat van ramp begon het ook nog eens te regenen. We gingen ergens schuilen omdat het toch wel erg koud was, tot ik een salon ontdekte voor hoofdmassages. Hier hebben we dan ook maar even optimaal van genoten en daarna onze trip vervolgd. Onderweg reed ik achter Jory en ineens begon hij te toeteren. Een scooter vanaf de andere kant passeerde ons deel van het wegdek omdat hij aan de andere kant wilde stoppen. Ik dacht dus dat Jory daarvoor toeterde en toeterde ook een keer (dat is hier vrij normaal, haha). Wat ik niet wist, was dat Jory eigenlijk aan het toeteren was voor een hond die lui op de weg lag. Ineens ging Jory pal op de rem, wat ik te laat zag. Het resultaat was een botsing met elkaar en gevloerd liggen met de scooters. Beide zijn we er vrij positief vanaf gekomen. Ik heb nu nog een wond op mijn knie en een op mijn elleboog. Met Jory gaat ook alles goed, hij heeft wondjes op zijn enkel, een schaafwond op zijn kuit en ook een wond op zijn elleboog. De scooterrental was er niet blij mee en heeft me behoorlijk wat geld afhandig gemaakt (wij weten wat het kost om een scooter te repareren in Bali), maar voor de rest gaat alles goed en dat is uiteindelijk toch wel het belangrijkste. De avond hebben we afgesloten, zoals ik al had verteld, bij hetzelfde restaurant en de volgende dag zijn we om 11.00 uur met de boot teruggegaan naar Bali.

’s Avonds heb ik de meiden opgezocht die gingen eten in Kuta. We hadden veel bij te praten dus dat was harstikke leuk! 10 april hebben we een kookcursus gedaan met z’n zessen. Typisch indonesische gerechten kan ik dus nu in Nederland ook koken. Het was vooral veel eten, maar erg lekker!

Vandaag gaan we met de hele meidenploeg eten bij Bali Cafe, een restaurantje in Seminyak. Dit is een beetje de afsluiter van onze tijd samen in Bali. Zaterdag vliegen Fleur, Jory en ik namelijk naar Thailand om daar een weekje te wennen en Sankran te vieren (Thais nieuwjaar). Jullie snappen het al: ik vier dit jaar maar liefst 3 keer oud en nieuw! Mijn volgende verslag zal dus wel in Thailand zijn.

Zo, dit is weer een heel verhaal. Hopelijk slapen jullie nog niet en kunnen jullie nog een reactie schrijven. Hoe gaat het in Nederland? Maart bleek toch wel heel heet te zijn voor het tijd van het jaar.. ik ben bijna jaloers, haha!!



Liefs van Tiny